Βάση περιρραντηρίου, η οποία βρέθηκε το 1885 σε επίχωση στο εσωτερικό του Παρθενώνα.

Έχει τη μορφή μικρού, αράβδωτου κίονα με βάση και απλό κιονόκρανο, λαξευμένα στο ίδιο κομμάτι πωρόλιθου. Στην πάνω επιφάνεια διαμορφώνεται υποδοχή για τη στερέωση της μαρμάρινης λεκάνης του περιρραντηρίου, και στην περιφέρειά της έχει χαραχτεί η επιγραφή: ΣΜΙΚΥΘΗ ΠΛΥΝΤΡΙΑ ΔΕΚΑΤΗΝ ΑΝΕΘΗΚΕΝ, δηλαδή «Η πλύντρια Σμικύθη αφιέρωσε (το περιρραντήριο) ως δεκάτη».

Παρότι οι Αθηναίες του 6ου και 5ου αι. π.Χ. ζούσαν περιορισμένες στο σπίτι, αυτές των φτωχότερων τάξεων, όπως και οι περισσότερες γυναίκες των μετοίκων, αναγκάζονταν να εργαστούν έξω από αυτό, στην παραγωγή, στο εμπόριο και σε άλλες χειρωνακτικές εργασίες. Όσον αφορά στις πλύντριες, δηλαδή τις γυναίκες που αναλάμβαναν να καθαρίσουν επί πληρωμή τα ρούχα τρίτων, δεν υπάρχουν φιλολογικές πηγές που να αναφέρονται στο επάγγελμά τους. Από τις εικονογραφικές, ωστόσο, μαρτυρίες μπορούμε να συμπεράνουμε ότι πραγματοποιούσαν την εργασία στο σπίτι του πελάτη ή στο δικό τους σπίτι.

Η αναγραφή του επαγγέλματος της Σμικύθης στο ανάθημά της, μαρτυρά την κοινωνική και επαγγελματική αυτοπεποίθηση που είχαν αρχίσει να αποκτούν οι βιοτέχνες και οι χειρώνακτες από τα τέλη του 6ου αι. π.Χ., δηλαδή κατά την περίοδο της νεοσύστατης δημοκρατίας.